مهاجرت کردم چون از تبعیض و رانتخواری ...بیزارم!
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۳۷۹۵۴
مظاهر گودرزی: نزدیک سال تحصیلی جدید در دانشگاهها است، اما بهدلیل ظهور و بروز برخی مسائل بهنظر میرسد شور و نشاط بازگشت به کلاس درس کمرنگ شده است، مثلاً همین ماجرای تعلیق، پایان قرارداد، قطع همکاری یا اخراج برخی استادان دانشگاه، اقدامی که قبل از ماه مهر و بازگشت دانشجو و استاد به کلاسهای درس سبب شد دانشگاه سر زبانها بیفتد، آنهم نه برای تولید علم و علم آموزی؛ دانشگاه تبدیل به محل مناقشه شده است، انگار نوعی نزاع که رنگوبوی لج و لجبازی هم دارد میدانداری میکند، حال و هوایی که بهجای ایده، علم، المپیاد و گفتوگو، بیشتر صدای حراست، کمیته انضباطی و رسیدگی به پرونده تخلف بهگوش میرسد؛ مهاجرت دانشجوی تربیت شده و استاد دانشگاه هم محصول همین جو است، شایستهها دیده نمیشوند و سودای تدریس در دانشگاه بهدست حداقلیها میافتد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سالهاست نام دانشگاه با مهاجرت گره خورده است، کم نبودند رتبه اولیهایی که بعد از کنکور گفتند نمیروند اما فضای تهدید و تحدید شایستهها را بهفکر مهاجرت انداخت، کم نبودن استادانی که برای ماندن و همینجا درس دادن تلاش کردند، اما نهایت خانه نشین شدند تا بالاخره مهاجرت کنند، برای همین است که یکی از استادان تازه مهاجرت کرده برای خبرآنلاین مینویسد: «من آدم خانه نشین نیستم، اما از اینکه تلاش کردند من را خانه نشین کنند دلگیر هستم.»
حمید سوری، اپیدمیولوژیست و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بهتازگی مهاجرت کرده است، شاید نام او و بسیاری دیگر از همهگیرشناسها زمانی شده شد که ویروس کرونا از شرق شروع به فتح کشورها کرد تا به غرب برسد؛ از آن سالها زیاد نگذشته، همه ما بهخاطر داریم ابتلا به کووید۱۹ چهطور نظم و نظام جهان را تغییر داد و مرگومیرهای چند صد هزار نفری را در تمام کشورها رقم زد، هجوم بیماران به مراکز درمانی، کمبود تخت و وسایل بهداشتی مانند ماسک و دستکش، کمیاب شدن مواد ضدعفونی کنند مانند الکل چیزی نیست که از حافظه سه چهار ساله ما پاک شود، حالا همه میدانستند با یک اپیدمی مواجه هستند.
این اپیدمی همه چیز را تحت تاثیر قرار داد، از اقتصاد گرفته تا سیاست، برای همین هم خیلی از کشورها تلاش کردند یک ستاد مقابله همه جانبه برایش تعریف کنند، در کشور ما هم این اتفاق رخ داد و ستاد ملی مقابله با کرونا کار خودش را شروع کرد، ستادی که یک کمیته علمی هم داشت و یکی از بخشهای آن کمیته کشوری اپیدمیولوژی بود؛ سال ۱۳۹۹ سعید نمکی، وزیر وقت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در حکمی برای حمید سوری نوشت: «با توجه به سوابق ارزنده جنابعالی، بدینوسیله بهعنوان عضو شورای مشورتی علمی و رییس کمیته کشوری اپیدمیولوژی covid-۱۹ منصوب میشوید تا با رصد مستمر بیماری و استفاده از ظرفیت اساتید صاحبنظر در دانشگاههای علوم پزشکی کشور بهبررسی و تحلیل جنبههای همهگیرشناسی بیماری بپردازید.»
حمید سوری حالا از کشور مهاجرت کرده و در دانشگاه تدریس میکند، میگوید ۱۲۰ دانشجو دارد که حداقل ۲۰ نفر آنها ایرانی هستند، او متاثر است که استاد ایرانی و دانشجوی ایرانی در کشوری دیگر کار علمی انجام میدهند. این استاد دانشگاه در یادداشتی که دراختیار خبرآنلاین قرار داده از دلایل مهاجرت خود گفته است. متن کامل یادداشت در ادامه آمده است.
«من آدم خانه نشین نیستم، اما از اینکه تلاش کردند من را خانه نشین کنند دلگیر هستم.
چرا این آقایان فکر میکنند مشکل مهاجرت تحصیلکردههای کشور، حقوق و دستمزد است؟ این آدرس دادنهای غلط، پاسخ و سیاستگذاری غلط هم در پی دارد.
بنده بهعنوان یکی از تحصیلکردههای مهاجر که اکنون در دانشکده پزشکی یک دانشگاه غربی تدریس و تحقیق میکنم، بههیچ وجه دنبال درآمد و دستمزد بیشتر نبوده و نیستم، الحمدالله هیچ مشکل سیاسی و اقتصادی و اخلاقی و ... هم نداشته و ندارم، به مردم و میهنم عشق میورزم و حتی حاضرم رایگان کار کنم؛ ولی از تبعیض و ظلم، تقسیمبندی به شهروند درجه یک و درجه دو، هرچه اتاق و صندلی ویآیپی، رانتخواری، آقازادگی، از مدیریت دروغگوها، ریاکاران و بیسوادان بیزارم.
از این که برای فرزندان تحصیلکردهام در این کشور شغلی درخورشان نیست و پس از مدتها دنبال کار دویدن دست از پا درازتر بههمان دیار کفر بازگشتند متاسفم، چرا مشکلات تحصیلکردههای مهاجر را بهمقدار حقوق و درآمد تقلیل می دهید؟
شرح این غصه (قصه) شنو از دو لب دوختهام/ تا بسوزد جگرت از جگر سوختهام.»
۲۳۳۲۳۳
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1810183منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: استادان دانشگاه مهاجرت تحصیل کرده تلاش کردند خانه نشین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۳۷۹۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از وضعیت اورژانسی تا مهاجرتهای اجباری
فرارو- رئیس سازمان نظام پرستاری تقاضای جذب ۱۵ هزار پرستار را مطرح کرده و گفته است که ما با کمبود نیروی پرستاری در برخی از نقاط کشور به ویژه مناطق کم برخوردار مواجه هستیم. بر اساس آمارهایی که مقامهای ارشد وزارت بهداشت مطرح میکنند، تعداد مراکز آموزش پرستاری، از ۳۰ مرکز قبل از انقلاب به ۲۱۰ مرکز در ۶۷ دانشگاه و دانشکده پزشکی رسیده است. در سالهای قبل از انقلاب سالانه کمتر از ۱۰۰۰ نفر پذیرش پرستاری داشتیم که این رقم در سال ۱۴۰۲ فقط در کارشناسی پرستاری به ۱۰۵۰۰ نفر رسیده است و در تحصیلات تکمیلی شامل ۱۳ رشته کارشناسی ارشد ۱۰۰۰ نفر و در دکترای تخصصی ۱۱۵ نفر آموزش دیدند.
به گزارش فرارو، با وجود رشد ایران در حوزه آموزش نیروهای متخصص و کادر درمان حرفهای و حتی با در نظر گرفتن نرخ رشد جمعیت، پرسشی که مطرح میشود این است که چرا همچنان با کمبود پرستار رو به رو هستیم؟
ایستگاه پرستاری: بخش اورژانسشاید اورژانسیترین وضعیت پرستاری در کشور، دوران کرونا و شیفتهای کاری سنگین، در کنار ضریب بالای خطر ابتلا و حتی مرگ پرستاران در نظر گرفته شود، اما با توجه به آمار کنونی کمبود پرستار در کشور، بیراه نیست اگر وضعیت فعلی را نیز اورژانسی در نظر بگیریم. عباس عباسزاده، مدیرکل توانمندسازی و بهبود سرمایههای انسانی معاونت پرستاری وزارت بهداشت گفته است: «به ازای هر ۴ نفر یا ۳ نفر پرستار باید یک کمک پرستار در بخش داشته باشیم. با توجه به جمعیت ۲۳۰ هزار نفری پرستاران بنابراین ۴۷ هزار تا ۵۷ هزار نفر پرستار نیاز داریم. اما الان در حالت خوشبینانه ۳۰ هزار نفر کمکپرستار کم داریم که نتیجه مستقیم آن فرسودگی شغلی پرستاران و کاهش کیفیت خدمات است.»
همچنین محمد تقی جهان پور، رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت: «امروز حجم کار همکاران پرستار در بیمارستانهای دولتی و غیردولتی و بیمارستانهای نیروهای مسلح بالاست که باید تلاش کنیم حداقل سالانه ۱۵ هزار نفر کادر پرستاری، اتاق عمل وهوشبری را داشته باشیم.»
بر اساس آمارهای وزارت بهداشت، هم اکنون، بالغ بر ۶۰۰ هزار نفر به عنوان کادر درمان در نظام سلامت در حال فعالیت هستند و ۳۰ درصد این جمعیت را جامعه پرستاری تشکیل میدهد. اما با وجود این که شغل پرستاری به دلیل مواجهه با مخاطرات مختلف در ردیف مشاغل سخت و زیان آور قرار دارد در عمل، پرستاران هیچ بهرهای از این ردهبندی نمیبرند.
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی اخیرا و در جریان بررسی جداول بودجه ۱۴۰۳ عنوان کرده: «دوستان دولت و کمیسیون تلفیق پیشنهاد دادند که از ردیف جدول هفت مربوط به وزارت بهداشت و درمان، ۱۰ هزار میلیارد تومان از اعتبارات این وزارتخانه برای فوقالعاده خاص پرستاران اختصاص داده شود که مورد موافقت قرار گرفت.»، اما زخم پرستاران در حوزه بودجه و اعتبارات بسیار کهنه است و مشخص نیست بودجه مشخص شده محقق خواهد شد یا خیر و آیا در صورت تحقق، جامعه پرستاری را راضی خواهد کرد؟
در حال حاضر برخی از بیمارستانها به دلیل کمبود پرستار، شیفتهای اضافهکاری را به پرستاران تحمیل کردهاند و این درحالی است که طبق قانون، اضافهکار باید با توافق طرفین باشد و اجبار به انجامِ کارِ اضافی خلافِ قانون است. در دو سال گذشته ۱۶ هزار تخت جدید در بیمارستانهای کشور ایجاد شده که نیاز به کادر جدید دارد و با وجود آنکه تقریبا سالی حدود ۵۰۰۰ نفر به شکل طبیعی بازنشسته داریم، اما بر اساس اعلام دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، فقط در ۹ماهه اول امسال، ۲۱۶ پرستار، ترک خدمت به علت سختی کار و عدم تناسب بین حجم کار و میزان دریافتی داشتهاند و وقتی یک پرستار از یک بخش خارج میشود ۲۰۰ ساعت اضافهکار او برعهده بقیه همکاران است.
ایستگاه پرستاری: بخش تاب آوریبهمن ۱۴۰۲ بود که عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت با تاکید بر اهمیت تربیت و همچنین نگهداشت نیروی انسانی پرستاری، از اقدامات در دست انجام برای تدوین بسته «ماندگاری پرستاری» خبر داد و گفت: «در این بسته همزمان بر معیشت و کرامت پرستاران تمرکز شده و پیشنهاداتی از جمله درباره فرمول محاسبه اضافهکار پرستاران مطرح شده است.» از آن تاریخ تا کنون، اما تحول گسترده یا رخ نداده است و شاید به همین دلیل باشد که اغلب پرستاران از بدعهدیها در حوزه مطالباتشان دل پری دارند.
در آخرین ماه سال ۱۴۰۲ بود که تجمعات اعتراضی پرستاران در شهرهای مختلفی از جمله تهران و شیراز برگزار شد. اغلب پرستاران بابت پرداخت نشدن تعرفههای مصوب در قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری و سایر مشکلاتی که قرار بود با اجرای قانون برطرف شود، معترض بودند. در برخی نقاط کشور، معترضان از ساعت ۸ تا ۱۰ صبح دست از کار کشیده بودند و خواستار پاسخگویی مسئولان بیمارستان نسبت به اضافهکار اجباری و همچنین خلف وعده دولت بابت پرداخت کارانه متناسب و وظایف موضوع قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری شده بودند. تا پایان سال ۱۴۰۲، دولت به وعدههای خود در قبال جامعه پرستاری عمل نکرد. تقاضای جامعه پرستاری اجرای صحیح قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری و جبران کمبود پرستار بود که با پایان سال همچنان معوق ماند.
تاب آوری در برابر فشار شیفتهای پرتعداد، حقوق کم، استرس شغلی و بسیاری از موارد دیگر کار سادهای نیست و شاید به همین دلیل باشد که در مواردی شاهد ترک شغل دسته جمعی پرستاران هستیم. روشی نسبتا جدید و نوظهور در سیستم درمانی کشور که باعث واکنش شورای عالی نظام پرستاری نیز شده است. وحید زمانزاده، رییس شورای عالی نظام پرستاری، با انتقاد از عدم توجه به مشکلات جامعه پرستاری، گفت: «شاهدیم که پرستاران به صورت دسته جمعی از مراکز درمانی استعفا میدهند. در صورت خلا مراکز درمانی از نیروهای پرستاری، لطمه بزرگی بر پیکره سلامت کشور وارد خواهد شد.»
این همان اقدامی است که طی روزهای گذشته در چندین بیمارستان کشور دیده شد و گروهی از پرستاران بیمارستانهای شهدای تجریش تهران، بیمارستان طالقانی چالوس، بیمارستان طالقانی آبادان و پرستاران چندین مرکز درمانی یزد، با استعفای دستهجمعیشان در ماههای گذشته، خبرساز شدهاند. آنها در اعتراض به وخیم شدن شرایطشان تصمیم به ترک کار گرفتند.
بر اساس دادههای سازمان جهانی بهداشت، هر سال پرستارانی در سراسر جهان به دلایل گوناگون اقدام به ترک شغل میکنند، اما تاب آوری پرستاران در بیمارستانها و مراکز درمانی بدون توجه به نیازهای اولیه و خواستهای قانونی آنان امری دشوار به نظر میرسد.
ایستگاه پرستاری: جمع آوری اطلاعات و ارجاع به سایر بخشهافارغ از واکنشهایی مثل استعفای دسته جمعی یا تلاش برای تاب آوری ایستگاه سوم و نهایی پرستاران، ترک شغل به علت مهاجرت است. بسیاری از کشورهای در حال توسعه منطقه به دنبال جذب پزشکان و پرستاران ایرانی هستند. کشورهایی که یا حقوق دلاری میدهند یا ارزش پول قابل قبولی دارند و به لحاظ سود مالی، برای پرستاران انگیزه استخدام ایجاد میکنند. شاید به همین دلیل باشد که در بررسیهای فرارو در وبسایتهای مشاوره مهاجرت و تماسهای خبرنگار فرارو با صفحات مجازی وکلای امور مهاجرت، بسیاری از آنها به محض شنیدن این که فرد مایل به مهاجرت پرستار و از کادر درمان است، وعده مهاجرت آسانتر را دادند.
در جریان بررسیهای فرارو مشخص شد اغلب وکلا و مشاوران مهاجرت معتقدند در اتحادیه اروپا کشور آلمان برای پرستاران حرفهای و با تجربه، میتواند گزینهای مناسب باشد هر چند که دانمارک، کانادا، سوئد، عمان، انگلستان و امارات نیز برای جذب پرستاران از شرایط خوبی برخوردارند.
برخی از مشاوران امور مهاجرت توصیه میکردند که بهتر است کادر درمان ابتدا کار پیدا کرده و سپس مهاجرت کنند، چون اگر کادر درمان جویای کار، یک پیشنهاد شغلی در اروپا و آمریکا دریافت کند، کار بسیار ساده تری در پیش خواهد داشت، اما میتوان با ویزای کاریابی نیز مهاجرت کرد. بر اساس اطلاعاتی که از خلال گفتگوی فرارو با مشاوران امور مهاجرتی به دست آمد، به نظر میرسد این روزها بازار مهاجرت پرستاران به کشورهای همسایه نیز داغ شده و افرادی که از تمکن مالی کافی برخوردار نیستند یا تمایلی ندارند از ایران دور شوند به کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت میکنند.
اواخر دهه نود بود که برخی مسئولان کشور نگرانیهایی را در خصوص مهاجرت گسترده پرستاران مطرح کردند و گفتند اگر با همین وضعیت پیش برویم شاید کارمان به واردات پرستار بکشد. مریم حضرتی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، در سال ۱۳۹۸ ضمن اشاره به این وضعیت گفته بود: «چنانچه پرستاران اتباع بیگانه در استانهای مرزی تقاضای کار کند ما مجوزهایش را صادر خواهیم کرد». البته این سخنان حضرتی، با واکنش افکار عمومی روبرو شد، ولی با توجه به کاهش آمار پرستاران کشور و ترک شغل یا مهاجرت آنان، مشخص نیست که آیا واقعا نیازی به واردات پرستار نخواهیم داشت؟